hayallerine dokunmak

Geçenler de bir arkadaşım ile kahvemi yudumlarken, aklıma geldi. "Sen hiç hayallerine dokunabildin mi?" dedim. Gerçekten de uzunca bir süre bunu konuştuk. Eve geldiğimde kulaklarım da çınlıyordu, bu soru. Başkalarına sorabiliyoruz ama acaba biz dokunabiliyor muyuz hayallerimize? Önce yıllardır kurduğum hayalleri düşündüm. Bazılarının yanından bile geçemediğim gerçeği çarptı yüzüme. Hava yağmurlu ve de gecenin ilerleyen saatleri… Gece daha çok hüzünlenmeme neden oldu. Sahi bu gecelerin benimle alıp veremediği neydi? Hayallerime dokunamadığımı fark edince, bahaneler uydurdum içimden! Çok yüksek tutmuşum be, dedim. Kim bunları başarabilirdi ki? Oysa düşündükçe içim parçalanıyordu… Kaybettiğim şeylerin hayali ulaşılmazdı belki, peki ya kazanacaklarım? Önceden çok hayal kurardım, gerçekleşeceğine inandığım… Şimdiler de bunu bile bıraktım. İnsan daha hayal bile kuramaz iken nasıl ulaşabilirdi ki isteklerine? Zordu hayat sanırım, insanın içini acıtan ya da sızlatan olaylar yaşatıyordu, bazen… Bir soru cümlesi, kısacık bir soru cümlesi, yakmıştı içimi! Toparlanın! Onca hayaliniz, onca umudunuz yok olup gidiyor! Son kez baktığınız da bu Dünya yaşamına, neleri başardığınızı değil de neleri yarım bıraktığınızı anımsayacaksınız. O nedenle daha vakit varken, hadi dokunun hayallerinize !!!